សៀវភៅដែលសរសេរពីសេចក្តីអត្ថាធីប្បាយរបស់អូសូ មានលំនាំដែលជារបស់ខ្លួនឯង ជាការប្រើពាក្យពេចន៍សាមញ្ញ ប៉ុន្តែជួនកាលក៏ប្រើពាក្យធ្ងន់ៗដែលអាចដាស់អ្នកអានឲ្យក្រោកឡើងបាន។ ហេតុនេះទើបការបកប្រែស្នាដៃរបស់អូ សូ ចាំបាច់ត្រូវពិនិត្យពិច័យពីការប្រើភាសា ដើម្បីឲ្យប្រាកដចិត្តថាអាចរក្សាអត្ថរសតាមច្បាប់ដើម និងជួនកាលត្រូវប្រយ័ត្នប្រយែងពីការប្រើពាក្យដែលច្រើនបង្ហាញចេញមកក្នុងលក្ខណៈជាករ "វាយប្រហារត្រង់ៗ" ជាញឹកញាប់។ ប៉ុន្តែទាំងអស់នេះចាត់ទុកជាបទពិសោធការងារបកប្រែដ៏មានតម្លៃ ជាអ្វីដែលធ្វើឲ្យយើងបានយល់ដឹងពីសោភណភាពនៃភាសា ហើយយល់ថាភាសាជាតួអង្គភ្ជាប់ទំនាក់ទំនងដែលមានថាមពលមហាសាល ជាការប្រាស្រ័យទាក់ទងដ៏អស្ចារ្យ។
ពាក្យសាមញ្ញដូចជា Intelligence ដែលជាចំណងជើងសៀវភៅនេះ បើនិយាយជាទូទៅមានន័យទៅដល់ភាពឆ្លាតវៃ យល់ថារឿងនៃការសិក្សាជាអ្វីដែលអាចសាងឬអភិវឌ្ឍមកបាន ប៉ុន្តែបើបានអានដល់ខ្លឹមសារខាងក្នុង លោកអ្នកនឹងឃើញថា Intelligence វាជាអ្វីដែលមានស្រាប់នៅក្នុងខ្លួនលោកអ្នកគ្រប់គ្នា។ យើងជ្រើសពាក្យ "វៃឆ្លាត" ដើម្បីឲ្យត្រូវតាមចេតនារម្មណ៍របស់ អូសូ ថាសតិបញ្ញា ឬភាពឆ្លាតវៃនេះជាអ្វីដែលមានស្ថិរភាពស្រាប់នៅក្នុងមនុស្សគ្រប់រូប មានស្រាប់តាំងពីចាប់ផ្តើមជីវិត វាទាស់តែត្រង់ថា លក្ខខណ្ឌផ្សេងៗបានមកបិតបាំងបញ្ញាដែលមានស្រាប់នេះ ប្រៀបដូចទឹកដែលត្រៀមផុសចេញ មកពីដី ប៉ុន្តែ ត្រូវដុំថ្មដ៏ធំបិទពីលើជាប់ ធ្វើឲ្យមិនអាចផុសឡើងមកបាន។
អ្វីដែល អូ សូ លើកឡើងគឺការលើកយកដុំថ្មនោះចេញ ដោយប្រើវិធីសាស្ត្រហៅថា "ចម្រើនភាវនា" ឬគាត់ប្រើពាក្យថា "Meditation" ការចម្រើនភាវនាដែលលើកឡើងនេះពុំមែនមានន័យត្រឹមតែការស្មឹងស្មាធិទេ គឺមានន័យសំដៅលើការហ្វឹកហាត់សតិ តាមមើលកាយ តាមមើលចិត្ត ជាការហាត់ឲ្យអាច "តបស្នង" ប្រកបដោយភាពឆ្នៃប្រតិដ្ឋជាមួយ "បច្ចុប្បន្នភាព"។ អូសូប្រើពាក្យថា "តបស្នង" និងពាក្យ"ប្រតិកម្ម(React)"។ លោកអធិប្បាយបន្តថាប្រតិកម្មជារឿងរបស់គំនិត ជាអ្វីដែលមកពីអតីតកាល ជាអ្វីដែលធ្វើទៅដោយ "មិនដឹងខ្លួន"។ ចំណែកការតបស្នងជារឿងនៅក្នុង"បច្ចុប្បន្ន" និងជាអ្វីដែលមានភាព "ស្ថាបនាច្នៃប្រតិដ្ឋ"។
សៀវភៅមួយក្បាលនេះបានរិះគន់ចំណុចខ្សោយនៃប្រព័ន្ធអប់រំបច្ចុប្បន្ននេះព្រមទាំងចង្អុលបង្ហាញមាគ៌ាឲ្យមើលឃើញពីការអប់រំដែលសមស្របផងដែរ។ខ្ញុំជឿថាបើយើងមានចិត្ត " ទូលាយគ្រប់គ្រាន់ " ព្រមទទួលយកចំណុចផ្សេងៗ ដែលអូសូ លើកឡើង និងមានចិត្ត "បើកចំហគ្រប់គ្រាន់" នាំយកគំនិតនេះមកប្រើក្នុងបរិបទរបស់សង្គមខ្មែរ នោះវាជាអនិសង្សដ៏មហិមាចំពោះការអប់រំរបស់កម្ពុជានាអនាគត។ ខ្ញុំផ្ទាល់ទទួលអារម្មណ៍បានពីថាមពលដ៏មហិមានៅរៀងរាល់លើកដែលបានអានស្នាដៃរបស់អូសូ មានអារម្មណ៍ប្រៀបដូចជាការបន្ថែម "កំសូលភ្លើង"ចូលទៅក្នុងចិត្ត ធ្វើឲ្យចិត្តខ្ញុំនៅតែឆេះរោលរាលបន្តទៅមុខបាន។
ការទទួលយករឿងថ្មីៗ ដែលជារបត់មួយនៃផ្នត់គំនិតសង្គម អាចថាជាការប្រថុយមួយក្នុងការប្រឈមនឹងគំនិតរឹងត្អឹងរបស់អ្នកអានខ្មែរយើងមួយចំនួន តែខ្ញុំសុំសំណុំពរឲ្យយើងពិចារណាទៅលើសេរីភាពនៃការគិត ការពិចារណា និងការវិភាគមួយចំនួន ដែលអាចផ្ទុយពីចិត្តរបស់យើង ប៉ុន្តែអ្វីដែលយើងមិនអាចប្រកែកបានគឺសភាពពិត ជាក់ស្តែង។
សូមអរគុណដល់លោកសាស្ត្រាចារ្យ ធន ឆាយពិសិដ្ខ ដែលបានខិតខំបកប្រែសៀវភៅនេះយ៉ាងផ្ចិតផ្ចង់ និងសូមអរគុណដល់ប្រិយមិត្តអ្នកអានដែលបានគាំទ្រយើងខ្ញុំឲ្យមានវត្តមានបម្រើអាហារផ្លូវចិត្តរបស់លោកអ្នកមកទល់បច្ចុប្បន្ន។
នាយកគ្រឹះស្ថានបោះពុម្ពម៉ាញប៊ុក្ស
ការពារអ្នកទិញក្នុង៣០ថ្ងៃ 
